Stress. Heel lang heb ik niet geweten dat ik stress had. In mijn hoofd was het namelijk relaxt en rustig. Dat alle tekenen daar waren, zag ik niet. Ik had namelijk een beeld van stress, van zenuwachtig, gejaagd, je druk maken over dingen, enz. Omdat ik mezelf daarin niet herkende, zag ik niet dat ook ik stress had.
Op 22 jarige leeftijd had ik een maagslijmvliesontsteking. Dit had niet te maken met stress, maar met mijn leefstijl en roken. Dus stopte ik met roken. Op mijn 25e heb ik zes weken thuis gezeten omdat ik helemaal óp was. Ook hierin was in mijn ogen de oorzaak geen stress, maar logisch te verklaren omdat ik die tijd ervoor heel veel gewerkt had. Stress? Nee dat had ik niet, vond ik. In mijn hoofd was het immers relaxed en rustig.
Op mijn 30e kreeg ik een leverontsteking, te verklaren door de zwangerschap waar mijn lever niet goed op reageerde. Al met al tekenen die ik destijds niet wilde zien. Ondanks dat ik overal wel een verklaring voor had, merkte ik dat ik toch wel heel vaak erg moe was en soms een hele dag sliep om bij te tanken. Ook speelde mijn lever elke keer weer op.
Omdat ik hier wat aan wilde doen en de specialisten niet wisten wat de oorzaak was, ben ikzelf op zoek gegaan en rolde zo in het energetische werk. Ik begon met Quantum Touch en daarna kwam de Emotion Code, Touch of Matrix 1,2 en 3 en Psych-K. Ik begon veel te lezen en Webinars te bekijken. Omdat dit voor mij heel goed werkte, wilde ik dit doorgeven aan anderen.
In 2012 begon daarom mijn eigen bedrijf: Inner-gie. Wat stond voor innerlijke energie. In het begin liep dit goed, maar omdat ik dit naast mijn baan als persoonlijk begeleider moest doen, merkte ik dat ik mijn focus niet kon houden en ben ik ermee gestopt.
Ondertussen bleef ik mezelf ontwikkelen door workshops en trainingen te volgen, tot het kwartje viel. Ik merkte al wel langer dat mijn hoofd dan wel niet gestrest was, maar mijn lichaam wel. Door een ervaring in mijn jeugd vertrouwde ik mijn eigen lichaam niet meer en was ik veel bezig met het scannen van mijn lichaam: hoe voel ik me, wat voel ik in mijn lichaam, etc. Dit gebeurde niet bewust, ik was er (bewust) totaal niet mee bezig, maar onbewust dus wel degelijk. Nadat hier op mijn 30ste nog een traumatische ervaring overheen kwam mbt tot het vertrouwen van mijn lichaam , wat ik trouwens niet als traumatisch ervaren heb, stond mijn stress AAN. Nee, niet in mijn hoofd, want mijn hoofd was nog steeds relaxt, maar mijn lichaam vertelde wat anders. Mijn stress was (ongemerkt) chronisch geworden. Soms meer, soms minder, maar altijd aanwezig.
Ik kwam hier pas achter toen ik de training bij Ander Leven ben gaan volgen. Hier viel niet 1 kwartje, maar werd een hele spaarpot omgegooid. Nu begreep ik waarom ik soms zo moe was, waarom ik altijd de pineut was als er griep oid rondging en waarom het zo lang duurde voordat ik hiervan herstelt was. En het mooie was, ik leerde ook de tools hoe ik mijn chronische stress-respons kon stoppen. Ik was onder de indruk en was meteen zo enthousiast over de training dat ik gesolliciteerd heb en er ondertussen zelf trainer ben. Voor meer info zie: anderleven.nl
Het mooie ervan vind ik dat dit heel goed te combineren is met alles wat ik hiervoor aan opleidingen had gedaan. Het viel voor mij allemaal samen en werd een compleet plaatje.
Zo ontstond Refinding, wat voor mij staat voor het terugvinden van jezelf, je rust, je positiviteit, je leven, enz.
En ik schreef al, bij mij is de stress-respons helemaal aangegaan door een traumatische ervaring die ik niet als traumatisch ervaren heb. Dus dit had mijn aandacht. Ik ben me gaan verdiepen in trauma. We denken vaak bij trauma aan oorlog, geweld, misbruik enz. Maar het kan ook een ogenschijnlijk kleine gebeurtenis zijn die veel impact heeft.
Ik ben de opleiding IopT gaan doen, een mooie aanvulling op alle tools die ik al had. Dit wordt ook wel opstellen van het verlangen of trauma-opstellingen genoemd. Gevolgd door de specialisatie: heel de vrouw dat gaat over seksueel trauma.
In mijn praktijk gebruik ik alle tools en kijk per keer wat er nodig is. Belangrijk vind ik dat er gekeken wordt wat er onder een klacht zit. Zo dat je niet het symptoom gaat bestrijden, maar daadwerkelijk tot de kern komt.
Voel je welkom.
